Nadat we de rustpost in Lemberge hebben verlaten splitsen onze wegen. Afhankelijk van de gekozen afstand gaan we een andere richting uit. Waar de wandelaars van de kortere afstanden terug richting Bottelare gaan loopt het parcours van de iets langere afstanden richting Munte, Moort­sele en voor de langste afstanden zelfs eerst nog naar Gontrode.
Voor elk wat wils dus, maar eender welke afstand wordt gekozen, we hebben zoveel mogelijk gezorgd voor veldwegeltjes en verkeersluwe paden.
Op de weg richting Gontrode passeren we nabij het oud vliegveld van Gontrode, een overblijf­sel uit de tweede wereldoorlog. Van daar gaan we richting het Almoezeneiebos.
Dit bos is een natuurgebied van 28,5 hectare groot en is in het bezit van de Universiteit Gent. Het Ael­moeseneiebos is een oud bosgebied dat al op de Ferrariskaart voorkwam in 1775. De belangrijkste boomsoorten zijn zomereik en beuk, met es en es­doorn in de beekvalleitjes. Het Aelmoeseneiebos staat bekend om zijn voorjaarsflora zoals bosane­moon, slanke sleutelbloem, gele dovenetel en kleine maagdenpalm. Tijdens de Eerste Wereldoorlog werd het bos grotendeels gekapt maar in 1920 opnieuw aangeplant.

Nadat we het bos hebben verlaten gaan we via velden en weiden richting Moortsele voor onze vol­gende tussenstop.
Verderop in Moortsele bezoeken we het mooie natuurgebied dat wordt gevormd door het overstromingsgebied van Moortsele. Dit ecologisch waardevol valleigebied geniet een Europe­se bescherming als habitatrichtlijngebied. Dit door de unieke bebossing en kleurrijke bloemen. De twee beken die er samenvloeien, de Molenbeek en de Kerkesbeek, treden er vaak uit hun oevers. Ze laten dan slib achter waarop de bomen zich ontwikkelen. Dit maakt het gebied zo uniek en waardevol.
Onze volgende halte ligt in het landelijke Munte. Hier kunnen we iets eten, iets drinken, ... en daarna terug verder gaan.
Ofwel gaan we terug naar de start, ofwel gaan we nog een rondje richting Baaigem en zelfs de rand van Vurste. Ondertussen kunnen we genieten van het vele natuurschoon dat nog altijd aanwezig is in de lande­lijke gemeentes.
De langste afstand gaat hierna via Heilig Geestgoed, Bruinbos en nog enkele onbenoemde kleinere bossen richting Schelderode. We passeren hierbij de Schel­derodemolen. Deze molen is een beltmolen, hij wordt ook de Witte Wachter genoemd. Eens we deze mo­len voorbij zijn gestapt komen we bijna aan aan onze volgende halte.

Dan richting Kwenenbos en de Merelbeekse Schelde­meersen. Deze zijn gelegen tussen de rechteroever van de Schelde en de Gaverse Steen­weg. In dit gebied maken enkel wan­delaars en fietsers de menselijke aanwezigheid uit, hier over­heerst nog echt rust en stilte. Na dit stuk doorkruist te hebben gaan we stilaan naar de aankomst. Nog even langs het Ro­tary bos en dan naar de hollebeekwijk en -vijver. Hollebeek is een grote wijk in de Kwenebos. Hollebeek valt op zijn beurt op te delen in zones: de zuidelijke helft is landbouwgebied en de noordelijke helft bevat residentiële bosachtige woon­buurt.
Voor de 20ste eeuw maakte de huidige Hollebeekwijk deel uit van een weids moerasachtig gebied met vijvers en braakliggende gronden dat het Gentbos verbond met de Schelde. Begin jaren ‘70 van afgelopen eeuw werden grote delen van de drassige omgeving omgevormd en verkaveld tot duur­zame bouwgrond. een klein deel van de moerassen zijn tot op heden bewaard gebleven als deel van het Gentbos.
Nadat we de Hollebeekwijk verlaten hebben komen we wel heel dicht bij de eindmeet.
Hopelijk was het een mooie en leuke dag.
Komen jullie het zelf ervaren?
Uw parcoursverantwoordelijke van dienst
Kris De Loor